toprağı sürüyorum sabırlı bir kibirle.
Çıplak ayaklarımda toprak nemli ve ılık.
Pazılarımda pırıltılar,
demir dövüyorum öğleye kadar,
kırmızıya boyanıyor karanlık.
Yapraklarında yeşilin en güzeli,
zeytin devşiriyorum ikindi sıcağında,
üstüm başım, yüzüm gözüm ışık.
Her akşam mutlaka misafirim var,
kapım bütün şarkılara
alabildiğine açık.
Geceleyin suya dizboyu girip
çekiyorum denizden ağları :
yıldızlarla balıklar karmakarışık.
Benden sorular oldu
dünyanın hali artık :
İnsan ve toprak, karanlık ve aydınlık.
Anladın ya, işim başımdan aşkın,
anladın ya, gülüm,
ben sana aşık olmakla meşgulüm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder